ตัวฉันและการกลับบ้าน

ตัวฉันและการกลับบ้าน

เป็นเวลากว่า 8 เดือน ที่เราไม่ได้กลับบ้านมาเลย ครั้งสุดท้ายที่กลับคือเมื่อต้นเมษาที่ได้กลับมาแค่วันเดียว

 

ทันทีที่ลงจากเครื่องบิน สิ่งแรกที่เข้ามาคือ สำเนียงที่คุ้นเคย สำเนียงที่ดูเร่งรีบ สำเนียงของคนที่ติดความเป็นเมืองหน่อย ๆ

 

พอออกจากสนามบินก็มีกลิ่นไอที่คุ้นเคย กลิ่นของฝน กลิ่นที่ไม่มีฝุ่นและควันของเมืองหลวง กลิ่นความเป็นเมืองที่มีผู้คนสัญจรไปมา

 

เราใช่เวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงจากสนามบินไปถึงบ้าน วิวที่คุ้นเคยเปียกไปด้วยฝน และน้ำที่เอ่อล้นมาจากคลอง ที่นี่ก็ยังเหมือนเดิม ที่ที่คุ้นเคย

 

หลังจากเลี้ยวรถเข้าซอยบ้าน เราก็ได้ยินเสียงเพื่อนสมัยเด็ก ไอขาว สุนัขของคุณป้าตรงข้ามบ้าน เราแวะเล่นกับมันไปพักหนึ่งก่อนที่จะเดินเข้าบ้านไป

 

บ้านของเราก็ยังคงเหมือนเดิม สวนเปลี่ยนไปนิดหน่อย ดูสดใสขึ้น และรอยยิ้มของคนในครอบครัว