เมื่อเข้าสู่กลางคืน ผมจะกลายร่างเป็นปีศาจมันจะมาเยือนกลางดึกโดยไม่ทันตั้งตัว วันหนึ่งหลังกลายร่างเป็นปีศาจ ผมลอบเข้าไปในโรงเรียนเพื่อหยิบของที่ลืมไว้ ผมคิดว่าห้องเรียนตอนกลางคืนน่าจะไม่มีใครอยู่ แต่กลับพบซัทสึกิ ยาโนะ เพื่อนร่วมชั้นคนหนึ่ง... เธอควรจะตกใจเมื่อเห็นผมในร่างนี้ แต่เธอกลับเอ่ยประโยคที่ทำให้ผมต้องอึ้ง "เพื่อเป็นการแลกเปลี่ยน อย่าบอก ใครว่า ฉันอยู่ที่นี่นะ โอเค้" ผมตกใจนิดหน่อยกับข้อเสนอของเธอ เธอมีความลับอะไรที่ยิ่งใหญ่กว่าการที่ผมกลายร่างเป็นปีศาจอีกเหรอ ทำไมรูปลักษณ์ของผมจึงกลายเป็นแบบนี้ ผมเชื่อว่าต้องถูกถามเรื่องพรรค์นั้นแน่ๆ จึงเตรียมคำตอบไว้ว่า "ไม่รู้" ตั้งแต่ก่อนมาที่นี่เป็นคำตอบสัตย์จริงไร้ความเท็จ ถึงกระนั้นคำถามของยาโนะซังกลับมาจากทิศทางอื่น "นั่นคือ ร่างจริงเหรอ" "...เอ๋" "ทำไม ถึงกลาย เป็นคนล่ะ"เมื่อเข้าสู่กลางคืน ผมจะกลายร่างเป็นปีศาจมันจะมาเยือนกลางดึกโดยไม่ทันตั้งตัว วันหนึ่งหลังกลายร่างเป็นปีศาจ ผมลอบเข้าไปในโรงเรียนเพื่อหยิบของที่ลืมไว้ ผมคิดว่าห้องเรียนตอนกลางคืนน่าจะไม่มีใครอยู่ แต่กลับพบซัทสึกิ ยาโนะ เพื่อนร่วมชั้นคนหนึ่ง... เธอควรจะตกใจเมื่อเห็นผมในร่างนี้ แต่เธอกลับเอ่ยประโยคที่ทำให้ผมต้องอึ้ง "เพื่อเป็นการแลกเปลี่ยน อย่าบอก ใครว่า ฉันอยู่ที่นี่นะ โอเค้" ผมตกใจนิดหน่อยกับข้อเสนอของเธอ เธอมีความลับอะไรที่ยิ่งใหญ่กว่าการที่ผมกลายร่างเป็นปีศาจอีกเหรอ ทำไมรูปลักษณ์ของผมจึงกลายเป็นแบบนี้ ผมเชื่อว่าต้องถูกถามเรื่องพรรค์นั้นแน่ๆ จึงเตรียมคำตอบไว้ว่า "ไม่รู้" ตั้งแต่ก่อนมาที่นี่เป็นคำตอบสัตย์จริงไร้ความเท็จ ถึงกระนั้นคำถามของยาโนะซังกลับมาจากทิศทางอื่น "นั่นคือ ร่างจริงเหรอ" "...เอ๋" "ทำไม ถึงกลาย เป็นคนล่ะ"
ซูมิโนะ โยรุ
-
แพรว
254
ไลท์โนเวล
245 baht
9786168293003
มธุรส
เรื่องราวของ 'อัจจี้คุง' เด็กชายที่ทุกคืนจะกลายร่างเป็นปีศาจ แต่แล้วคืนหนึ่งก็มีเหตุให้เขาต้องกลับมายังโรงเรียน และได้พบกับ 'ยาโนะซัง' เพื่อนนักเรียนหญิงในชั้นที่แอบเข้ามาโรงเรียนในเวลากลางคืน แล้วเรื่องราวต่างๆ ก็เริ่มต้นขึ้นหลังยาโนะซังพบอัจจี้คุงในร่างปีศาจ ยาโนะซัง ไม่ได้แสดงท่าทางหวาดกลัว แถมยังพูดคุยกับอัจจี้คุงอย่างเป็นมิตร จนกลายเป็นมิตรภาพที่เกิดขึ้นในเฉพาะช่วงเวลาวิกาล แบบที่ไม่อาจจะเกิดขึ้นได้ในช่วงเวลากลางวัน เพราะแม้อัจจี้คุงจะเป็นเด็กนิสัยดี แต่เขาจำเป็นต้องทำตามกฎส่วนใหญ่ของคนหมู่มากในห้องเรียน คือการไม่สนใจ ไม่ให้การช่วยเหลือ หรือแสดงความเห็นใจใดๆ ในยามที่ยาโนะซังถูกกลั่นแกล้ง เพราะเธอเป็นที่รังเกียจและเป็นเป้าของการกลั่นแกล้งจากเพื่อนในห้อง แล้วมิตรภาพ ความลับ ของทั้งคู่ก็ดำเนินมาเรื่อยๆ จนถึงวันที่ยาโนะซังถามอัจจี้คุงว่า "กลางวันกับกลางคืน อันไหน ร่างจริง" ไลท์โนเวลเล่มนี้ ใช้การกลั่นแกล้งของเพื่อนนักเรียนในชั้นเป็นฉากหลัง และให้ตัวเอกของเรื่องเป็นตัวแทนของร่างปีศาจที่น่ากลัวแต่จิตใจกลับอ่อนโยน เพื่อเปรียบเทียบกับบางคนที่แม้ไม่ได้อยู่ในร่างปีศาจ แต่จิตใจกลับคล้ายปีศาจที่แสนน่ากลัว เป็นเล่มที่ดีงามจนต้องแนะนำค่ะ
05 ก.ค. 64